Mark 11 Latin 1Et cum appropinquarent Jerosolymæ et Bethaniæ ad montem Olivarum, mittit duos ex discipulis suis,
2et ait illis : Ite in castellum, quod contra vos est, et statim introëuntes illuc, invenietis pullum ligatum, super quem nemo adhuc hominum sedit : solvite illum, et adducite.
3Et si quis vobis dixerit : Quid facitis ? dicite, quia Domino necessarius est : et continuo illum dimittet huc.
4Et abeuntes invenerunt pullum ligatum ante januam foris in bivio : et solvunt eum.
5Et quidam de illic stantibus dicebant illis : Quid facitis solventes pullum ?
6Qui dixerunt eis sicut præceperat illis Jesus, et dimiserunt eis.
7Et duxerunt pullum ad Jesum : et imponunt illi vestimenta sua, et sedit super eum.
8Multi autem vestimenta sua straverunt in via : alii autem frondes cædebant de arboribus, et sternebant in via. 9Et qui præibant, et qui sequebantur, clamabant, dicentes : Hosanna : benedictus qui venit in nomine Domini : 10benedictum quod venit regnum patris nostri David : hosanna in excelsis. 11Et introivit Jerosolymam in templum : et circumspectis omnibus, cum jam vespera esset hora, exiit in Bethaniam cum duodecim. 12Et alia die cum exirent a Bethania, esuriit. 13Cumque vidisset a longe ficum habentem folia, venit si quid forte inveniret in ea : et cum venisset ad eam, nihil invenit præter folia : non enim erat tempus ficorum. 14Et respondens dixit ei : Jam non amplius in æternum ex te fructum quisquam manducet. Et audiebant discipuli ejus. 15Et veniunt in Jerosolymam. Et cum introisset in templum, cœpit ejicere vendentes et ementes in templo : et mensas numulariorum, et cathedras vendentium columbas evertit : 16et non sinebat ut quisquam transferret vas per templum : 17et docebat, dicens eis : Nonne scriptum est : Quia domus mea, domus orationis vocabitur omnibus gentibus ? vos autem fecistis eam speluncam latronum. 18Quo audito principes sacerdotum et scribæ, quærebant quomodo eum perderent : timebant enim eum, quoniam universa turba admirabatur super doctrina ejus. 19Et cum vespera facta esset, egrediebatur de civitate. 20Et cum mane transirent, viderunt ficum aridam factam a radicibus. 21Et recordatus Petrus, dixit ei : Rabbi, ecce ficus, cui maledixisti, aruit. 22Et respondens Jesus ait illis : Habete fidem Dei. 23Amen dico vobis, quia quicumque dixerit huic monti : Tollere, et mittere in mare, et non hæsitaverit in corde suo, sed crediderit, quia quodcumque dixerit fiat, fiat ei. 24Propterea dico vobis, omnia quæcumque orantes petitis, credite quia accipietis, et evenient vobis. 25Et cum stabitis ad orandum, dimittite si quis habetis adversus aliquem : ut et Pater vester, qui in cælis est, dimittat vobis peccata vestra. 26Quod si vos non dimiseritis : nec Pater vester, qui in cælis est, dimittet vobis peccata vestra. 27Et veniunt rursus Jerosolymam. Et cum ambularet in templo, accedunt ad eum summi sacerdotes, et scribæ, et seniores : 28et dicunt ei : In qua potestate hæc facis ? et quis dedit tibi hanc potestatem ut ista facias ? 29Jesus autem respondens, ait illis : Interrogabo vos et ego unum verbum, et respondete mihi : et dicam vobis in qua potestate hæc faciam. 30Baptismus Joannis, de cælo erat, an ex hominibus ? Respondete mihi. 31At illi cogitabant secum, dicentes : Si dixerimus : De cælo, dicet : Quare non credidistis ei ? 32Si dixerimus : Ex hominibus, timemus populum : omnes enim habebant Joannem quia vere propheta esset. 33Et respondentes dicunt Jesu : Nescimus. Et respondens Jesus ait illis : Neque ego dico vobis in qua potestate hæc faciam. Latin: Vulgata Clementina Bible Hub |