STRONGS NT 91: ἀδικέω

ἀδικέω, (ῶ; (future ἀδικήσω; 1 aorist ἠδίκησα; passive, (present ἀδικοῦμαι; 1 aor, ἠδικήθην; literally to be ἄδικος.

1. absolutely;

a. to act unjustly or wickedly, to sin: Revelation 22:11; Colossians 3:25.

b. to be a criminal, to have violated the laws in some way: Acts 25:11 (often so in Greek writings (cf. Winers Grammar, § 40, 2 c.)).

c. to do wrong: 1 Corinthians 6:8; 2 Corinthians 7:12.

d. to do hurt: Revelation 9:19.

2. transitively;

a. τί, to do some wrong, sin in some respect: Colossians 3:25 (ὁ ἠδίκησε 'the wrong which he hath done').

b. τινα, to wrong some one, act wickedly toward him: Acts 7:26f (by blows); Matthew 20:13 (by fraud); 2 Corinthians 7:2; passive ἀδικεῖσθαι to be wronged, 2 Corinthians 7:12; Acts 7:24; middle ἀδικοῦμαι to suffer oneself to be wronged, take wrong (Winers Grammar, § 38, 3; cf. Riddell, Platonic Idioms, § 87f): 1 Corinthians 6:7; τινα οὐδέν (Buttmann, § 131, 10: Winer's Grammar, 227 (213)), Acts 25:10; Galatians 4:12; τινα τί, Philemon 1:18; (ἀδικούμενοι μισθόν ἀδικίας (R. V. suffering wrong as the hire of wrong-doing), 2 Peter 2:13 WH Tr marginal reading).)

c. τινα, to hurt, damage, harm (in this sense by Greeks of every period): Luke 10:19; Revelation 6:6; Revelation 7:2; Revelation 9:4, 10; Revelation 11:5; passive οὐ μή ἀδικηθῇ ἐκ τοῦ θανάτου shall suffer no violence from death, Revelation 2:11.

αδικείν αδικεισθε αδικείσθε ἀδικεῖσθε αδικειτε αδικείτε ἀδικεῖτε αδικηθεντος αδικηθέντος ἀδικηθέντος αδικηθη αδικηθή ἀδικηθῇ αδικησαι αδικήσαι ἀδικῆσαι αδικήσαντας αδικησαντος αδικήσαντος ἀδικήσαντος αδικησάντων αδικησατω αδικησάτω ἀδικησάτω αδικησει αδικήσει ἀδικήσει αδικήσειν αδικήσεις ἀδικήσῃ αδικησης αδικήσης ἀδικήσῃς αδικησητε αδικήσητε ἀδικήσητε αδικησουσιν αδικήσουσιν ἀδικήσουσιν αδικήσω αδικήσωσι αδικούμαι αδικουμενοι ἀδικούμενοι αδικουμένοις αδικουμενον αδικούμενον ἀδικούμενον αδικούμενος αδικουμένων αδικούντάς αδικούντι αδικούντος αδικούσι αδικούσί αδικουσιν ἀδικοῦσιν αδικω αδικώ ἀδικῶ αδικων αδικών ἀδικῶν ηδικηκα ἠδίκηκα ηδικηκός ηδίκησα ηδίκησά ἠδίκησα ηδικησαμεν ηδικήσαμεν ἠδικήσαμεν ηδίκησαν ηδίκησας ηδικησατε ἠδικήσατε ηδίκησε ηδίκησέ ηδικησεν ηδίκησεν ἠδίκησεν ἠδίκησέν ηδίκουν ὃ adikeisthe adikeîsthe adikeite adikeîte adikesai adikêsai adikēsai adikē̂sai adikesantos adikēsantos adikḗsantos adikesato adikesáto adikēsatō adikēsátō adikese adikēsē adikḗsei adikḗsēi adikḗseis adikḗsēis adikeses adikēsēs adikesete adikēsēte adikḗsete adikḗsēte adikesousin adikēsousin adikḗsousin adikethe adikēthē adikethêi adikēthē̂i adikethentos adikethéntos adikēthentos adikēthéntos adiko adikô adikō adikō̂ adikon adikôn adikōn adikō̂n adikoumenoi adikoúmenoi adikoumenon adikoúmenon adikousin adikoûsin edikesa edíkesa ēdikēsa ēdíkēsa edikesamen edikḗsamen ēdikēsamen ēdikḗsamen edikesate edikḗsate ēdikēsate ēdikḗsate edikesen edíkesen edíkesén ēdikēsen ēdíkēsen ēdíkēsén oInterlinear Greek • Interlinear Hebrew • Strong's Numbers • Englishman's Greek Concordance • Englishman's Hebrew Concordance • Parallel Texts