STRONGS NT 5244: ὑπερήφανος

ὑπερήφανος, ὑπερηφάνου (from ὑπέρ and φαίνομαι, with the connective (or the epic extension (cf. Curtius, § 392)), ἡ; cf. ὑπερηφερης, δυσηλεγής, τανηλεγης εὐηγενής), from Hesiod down;

1. showing oneself above others, overtopping, conspicuous above others, pre-eminent (Plato, Plutarch, others).

2. especially in a bad sense, "with an overweening estimate of one's means or merits, despising others or even treating them with contempt, haughty" (cf. Westcott, Epistles of St. John, p. 64{b}): Romans 1:30; 2 Timothy 3:2; opposed to ταπεινοί, James 4:6; 1 Peter 5:5 (in these two passages after Proverbs 3:34); with διάνοια καρδίας added, Luke 1:51. (The Sept. for זֵד, רָם, גֵּאֶה, etc.; often in the O. T. Apocrypha.) (See Trench, Synonyms, § xxix.; Schmidt, chapter 176, 8.)

STRONGS NT 5244a: ὑπερλίανὑπερλίαν (formed like ὑπεράγαν, ὑπέρευ), and written separately ὑπέρ λίαν (so R Tr (cf. Winers Grammar, § 50, 7 Note; Buttmann, § 146, 4)), over much; pre-eminently: οἱ ὑπερλίαν ἀπόστολοι, the most eminent apostles, 2 Corinthians 11:5; 2 Corinthians 12:11.

υπερεκράτησε υπερήφανε υπερηφανοι υπερήφανοι ὑπερήφανοι υπερηφανοις υπερηφάνοις ὑπερηφάνοις υπερήφανον υπερήφανος υπερηφανους υπερηφάνους ὑπερηφάνους υπερηφάνω υπερηφάνων υπέρθυρον υπερισχύεις υπερίσχυσε υπερισχύσει υπερίσχυσεν υπέρκεισαι υπερμεγέθης υπερμήκεις hyperephanoi hyperēphanoi hyperḗphanoi hyperephanois hyperephánois hyperēphanois hyperēphánois hyperephanous hyperephánous hyperēphanous hyperēphánous uperephanoi uperēphanoi uperephanois uperēphanois uperephanous uperēphanousInterlinear Greek • Interlinear Hebrew • Strong's Numbers • Englishman's Greek Concordance • Englishman's Hebrew Concordance • Parallel Texts