STRONGS NT 4837: συμπαρακαλέω

συμπαρακαλέω (T WH συνπαρακαλέω (cf. σύν, II. at the end)), συμπαρακάλω: 1 aorist passive infinitive συμπαρακληθῆναι;

1. to call upon or invite or exhort at the same time or together (Xenophon, Plato, Plutarch, others).

2. to strengthen (A. V. comfort) with others (souls; see παρακαλέω, II. 4): συμπαρακληθῆναι ἐν ὑμῖν, that I with you may be comforted among you, i. e. in your assembly, with you, Romans 1:12.

συμπαρακληθήναι συμπαρακληθῆναι συνπαρακληθηναι συνπαρακληθῆναι sumparaklethenai sumparaklēthēnai symparaklethenai symparaklethênai symparaklēthēnai symparaklēthē̂naiInterlinear Greek • Interlinear Hebrew • Strong's Numbers • Englishman's Greek Concordance • Englishman's Hebrew Concordance • Parallel Texts