STRONGS NT 4591: σημαίνω

σημαίνω; imperfect ἐσήμαινον (Acts 11:28 L WH text); 1 aorist ἐσημανα, for ἐσήμηνα which is the more common form in the earlier and more elegant Greek writings (see Matthiae, § 185; Kühner, § 343, under the word; (Veitch, under the word); Lob. ad Phryn., p. 24f; Winers Grammar, § 15, under the word; Buttmann, 41 (35)); (from σῆμα a sign); from (Homer), Aeschylus, Herodotus down; to give a sign, to signify, indicate: τί, Acts 25:27; followed by indirect discourse, John 12:33; John 18:32; John 21:19; equivalent to to make known: absolutely Revelation 1:1; followed by the accusative with an infinitive Acts 11:28.

Forms and Transliterations

εσημαινεν ἐσήμαινεν εσήμαναν εσήμανε εσήμανεν ἐσήμανεν σημαίνει σημαίνειν σημαινέτωσαν σημαινούσης σημαινων σημαίνων σημαναι σημάναι σημᾶναι σημάνατε σημανείς σημανείτε σημανή σημάνη σημανώ σημάνωσιν σημασία σημασίαν σημασίας σημασιών esemanen esēmanen esḗmanen semainon semaínon sēmainōn sēmaínōn semanai semânai sēmanai sēmânai

Links

Interlinear Greek • Interlinear Hebrew • Strong's Numbers • Englishman's Greek Concordance • Englishman's Hebrew Concordance • Parallel Texts