STRONGS NT 3543: νομίζω

νομίζω; imperfect ἐνόμιζον; 1 aorist ἐνομισα; imperfect passive ἐνομιζομην; (νόμος); as in Greek authors from Aeschylus and Herodotus down;

1. to hold by custom or usage, own as a custom or usage; to follow custom or usage; passive νομίζεται it is the custom, it is the received usage: οὗ ἐνομίζετο προσευχή εἶναι, where according to custom was a place of prayer, Acts 16:13 (but L T Tr WH read οὗ ἐνομίζομεν προσευχήν εἶναι, where we supposed there was, etc.; cf. 2 below), (2 Macc. 14:4).

2. to deem, think, suppose: followed by an infinitive, Acts 8:20; 1 Corinthians 7:36; followed by an accusative with an infinitive, Luke 2:44; Acts 7:25; Acts 14:19; Acts 16:(18 (see 1 above)), Acts 16:27; Acts 17:29; 1 Corinthians 7:26; 1 Timothy 6:5; followed by ὅτι, Matthew 5:17; Matthew 10:34 (Winer's Grammar, § 56, 1 b.); Matthew 20:10; Acts 21:29; ὡς ἐνομίζετο, as was accustomed to be supposed, Luke 3:23. (Synonym: see ἡγέομαι, at the end.)

ενόμιζε ενομιζεν ἐνόμιζεν ενομιζετο ενομίζετο ἐνομίζετο ενομιζομεν ἐνομίζομεν ενομιζον ενόμιζον ἐνόμιζον ενομισαν ενόμισαν ἐνόμισαν ενομισας ενόμισας ἐνόμισας νομιζει νομίζει νομιζειν νομίζειν νομιζοντες νομίζοντες νομιζοντων νομιζόντων Νομιζω Νομίζω νομιζων νομίζων νομισαντες νομίσαντες νομισητε νομίσητε enomisan enómisan enomisas enómisas enomizen enómizen enomizeto enomízeto enomizomen enomízomen enomizon enómizon nomisantes nomísantes nomisete nomisēte nomísete nomísēte nomizei nomízei nomizein nomízein Nomizo Nomizō Nomízo Nomízō nomizon nomizōn nomízon nomízōn nomizontes nomízontes nomizonton nomizontōn nomizónton nomizóntōnInterlinear Greek • Interlinear Hebrew • Strong's Numbers • Englishman's Greek Concordance • Englishman's Hebrew Concordance • Parallel Texts