STRONGS NT 3350: μετοικεσία

μετοικεσία, μετοικεσίας, ἡ (for the better form μετοίκησις, from μετοικέω) (cf. Winers Grammar, 24 (23))), a removal from one abode to another, especially a forced removal: with the addition Βαβυλῶνος (on this genitive cf. Winer's Grammar, § 30, 2 α.) said of the Babylonian exile, Matthew 1:11f, 17. (The Sept. for גֹּלָה i. e. migration, especially into captivity; of the Babylonian exile, 2 Kings 24:16; 1 Chronicles 5:22; Ezekiel 12:11; for גָּלוּת, Obadiah 1:20; Nahum 3:10. Elsewhere only in Anthol. 7, 731, 6.)

Forms and Transliterations

αποκίζειν μετοικεσία μετοικεσιαν μετοικεσίαν μετοικεσιας μετοικεσίας μετοικίαν μετοικίας μετώκισας metoikesian metoikesían metoikesias metoikesías

Links

Interlinear Greek • Interlinear Hebrew • Strong's Numbers • Englishman's Greek Concordance • Englishman's Hebrew Concordance • Parallel Texts