STRONGS NT 2618: κατακαίω

κατακαίω): imperfect 3 person plural κατέκαιον; future κατακαύσω; 1 aorist infinitive κατακαῦσαι; passive, present κατακαίομαι; 2 aorist κατεκαην; 2 future κατακαήσομαι (cf. Tdf. Proleg., p. 123; WH's Appendix, p. 170a); 1 future κατακαυθήσομαι (Kühner, 1:841; (Veitch, under the word καίω; Buttmann, 60 (53); Winers Grammar, 87 (83))); the Sept. chiefly for שָׂרַף; from Homer down; to burn up (see κατά, III. 4), consume by fire: τί, Matthew 13:30; Acts 19:19; passive, 1 Corinthians 3:15; Hebrews 13:11; 2 Peter 3:10 (Tr WH εὑρεθήσεται, see εὑρίσκω, 1 a. at the end); Revelation 8:7; with πυρί added, Matthew 3:12; Matthew 13:40 R L T WH, but G Tr καίω; Luke 3:17 (Exodus 29:14; Exodus 32:20 Alex., etc.; see καίω); ἐν πυρί (often so in the Sept.), Revelation 17:16; Revelation 18:8. (καίω and κατακαίω are distinguished in Exodus 3:2.)

Forms and Transliterations

κατακαησεται κατακαήσεται κατακαίειν κατακαιεται κατακαίεται κατακαίουσιν κατακαίων κατακαλυμμα κατακάλυμμα κατακάλυμμά κατακαλύμματα κατακαυθή κατακαυθής κατακαυθησεται κατακαυθήσεται κατακαυθήσονται κατακαυθήτω κατακαυσαι κατακαύσαι κατακαῦσαι κατακαυσει κατακαύσει κατακαύσεις κατακαύσετε κατακαύσουσι κατακαυσουσιν κατακαύσουσιν κατακέκαυμαι κατακεκαυμένα κατακεκαυμένη κατακεκαυμένης κατακεκαυμένοι κατακεκαυμένον κατακεκαυμένος κατακεκαυμένων κατεκαη κατεκάη κατεκαίετο κατεκαιον κατέκαιον κατέκαυσα κατέκαυσαν κατέκαυσας κατέκαυσε κατέκαυσεν katakaesetai katakaēsetai katakaḗsetai katakaietai katakaíetai katakausai katakaûsai katakausei katakaúsei katakausousin katakaúsousin katakauthesetai katakauthēsetai katakauthḗsetai katekae katekaē katekáe katekáē katekaion katékaion

Links

Interlinear Greek • Interlinear Hebrew • Strong's Numbers • Englishman's Greek Concordance • Englishman's Hebrew Concordance • Parallel Texts