STRONGS NT 2609: κατάγω

κατάγω: 2 aorist κατήγαγον; 1 aorist passive κατήχθην; the Sept. for הורִיד, to make to descend; to lead down, bring down: τινα, Acts 22:30; Romans 10:6; τινα followed by εἰς with the accusative of place, Acts 9:30; Acts 23: (15 L T Tr WH), 20,28; τινα followed by πρός with the accusative of person, Acts 23:15 (R G); τό πλοῖον ἐπί τήν γῆν to bring the vessel (down from deep water) to the land, Luke 5:11; κατάγεσθαι, to be brought (down) in a ship, to land, touch at: followed by εἰς with the accusative of place, Acts 21:3 (L T Tr WH κατήλθομεν); ; often so in Greek writings.

Forms and Transliterations

κατάγαγε καταγαγειν καταγαγείν καταγαγεῖν καταγάγετε καταγαγέτω καταγαγέτωσαν καταγαγη καταγάγῃ καταγαγης καταγάγης καταγάγῃς καταγαγοντες καταγαγόντες καταγαγων καταγαγών καταγαγὼν κατάγει καταγομένω κατάγουσαι κατάγουσι κατάξει κατάξεις κατάξετέ κατάξουσιν κατάξω καταχθείησαν καταχθεντες καταχθέντες κατήγαγεν κατήγαγες κατήγαγές κατηγαγον κατήγαγον κατηχθημεν κατήχθημεν katachthentes katachthéntes katagage katagagē katagágei katagágēi katagagein katagageîn katagágeis katagágēis katagages katagagēs katagagon katagagōn katagagṑn katagagontes katagagóntes katechthemen katēchthēmen katḗchthemen katḗchthēmen kategagon katēgagon katḗgagon

Links

Interlinear Greek • Interlinear Hebrew • Strong's Numbers • Englishman's Greek Concordance • Englishman's Hebrew Concordance • Parallel Texts