Thayer's Greek Lexicon STRONGS NT 2554: κακοποιέωκακοποιέω, κακοποιῶ; 1 aorist infinitive κακοποιῆσαι; ( κακοποιός); 1. to do harm: Mark 3:4; Luke 6:9. 2. to do evil, do wrong: 1 Peter 3:17; 3 John 1:11. ((Aeschylus, Aristophanes), Xenophon, Polybius, Antoninus, Plutarch; the Sept..)
Forms and Transliterations εκακοποίησα εκακοποιήσατε κακοποιεί κακοποιείν κακοποιησαι κακοποιήσαι κακοποιήσαί κακοποιῆσαι κακοποιήσει κακοποιήσητε κακοποίησιν κακοποιήσω κακοποιήσωσι κακοποιήσωσιν κακοποιουντας κακοποιούντας κακοποιοῦντας κακοποιούσα κακοποιων κακοποιών κακοποιῶν kakopoiesai kakopoiêsai kakopoiēsai kakopoiē̂sai kakopoion kakopoiôn kakopoiōn kakopoiō̂n kakopoiountas kakopoioûntasLinks Interlinear Greek • Interlinear Hebrew • Strong's Numbers • Englishman's Greek Concordance • Englishman's Hebrew Concordance • Parallel Texts |
|