STRONGS NT 1574: ἐκκεντέω

ἐκκεντέω, ἐκκέντω: 1 aorist ἐξεκέντησά;

1. to put out, dig out: τά ὄμματα, Aristotle, h. a. 2, 17 (p. 508{b}, 6); 6, 5.

2. to dig through, transfix, pierce: τινα, Revelation 1:7; ὄψονται εἰς ὅν (i. e. εἰς τοῦτον, ὅν (cf. Winer's Grammar, 158 (150))) ἐξεκέντησαν, John 19:37. (Polybius 5, 56, 12; Polyaen. 5, 3, 8; for דָּקַר, Judges 9:54; הָרַג to kill, Numbers 22:29. 2 Macc. 12:6. Cf. Fischer, De vitiis lexicc. etc., p. 540f.)

εκκεκεντημένοι εκκεκεντημένων εκκέντησόν εκκήρυκτον εξεκέντησά εξεκεντησαν εξεκέντησαν ἐξεκέντησαν εξεκέντησεν exekentesan exekentēsan exekéntesan exekéntēsanInterlinear Greek • Interlinear Hebrew • Strong's Numbers • Englishman's Greek Concordance • Englishman's Hebrew Concordance • Parallel Texts